بررسی مولفه های ناتورالیسم در نمایشنامه ها و فیلمنامه های غلامحسین ساعدی

ناتورالیسم بمنزله یک مکتب فکری و فلسفی دارای رویکردهای اجتماعی و ادبی نیز هست که این نشان دهنده گستره محتوایی این مکتب است. هر چند برخی آن را شکل افراطی واقعگرایی (رئالیسم) بر میشمرند اما بیشتر باید به بنیانهای فلسفی آن به عنوان مولفه های اصلیش توجه کرد. مکتبی که به قدرت محض طبیعت معتقد است و طبیعت را محکوم نظام و قدرت بالاتری نمیشناسد. ناتورالیسم، کردار، گرایش و اندیشه را زائیده غرایز و امیال طبیعی میداند و پدیده ها را در طبیعت و دایره علوم طبیعی تفسیر می کند. این مکتب با آثار ترجمه ای نویسندگان دوران مشروطیت وارد حوزه ادبیات ایران شد. غلامحسین ساعدی از نویسندگان صاحب سبکی است که تحت تأثیر این مکتب قرار گرفت. این نویسنده که به نوشتن نمایشنامه و فیلمنامه شهرت دارد. مولفه های مکتب ناتورالیسم را در بسیاری از آثارش به کار برده است. اما ناتورالیسم ساعدی با ناتورالیسم افراطی در بدو تولد این مکتب تفاوت هایی دارد. پرسش کلان در این پایان نامه، سبک شناسی فکری آثار نمایشی غلامحسین ساعدی بر پایه مولفه های مکتب ناتورالیسم است. بر مبنای رهیافت های این پژوهش مولفه های گونه گونی از تاثیر پذیری های این نویسنده برجسته معاصر از ناتورالیسم در قالب شخصیتهای آثار او دیده می شود که واکاوی چند و چون این تاثیر پذیری، مساله بنیادین این جستار است. کلمات کلیدی: سبک شناسی فکری، غلامحسین ساعدی، نمایشنامه و فیلمنامه ، ناتورالیسم